Sea Forest โอลิเวียและท้องสมุด พราย โอเวอร์แฟนตาซี

SeaForest

โอลิเวีย และ ท้องสมุด

พราย โอเวอร์แฟนตาซี

               ….เปิดม่าน มหากาพย์การเดินทางสุดขอบทวีป ข้ามเขตแห่งอสุรกาย มุ่งสู่ปลายทางแห่งโชคชะตา หัวใจดวงน้อยที่แฝงด้วยพลังอำนาจและผู้ถือครองสัตย์สาบานแห่งท้องสมุทร  “ขอแลกกับสิ่งนี้…”….     

กล่าวถึงอิสรภาพที่ถูกโซ่ล่าม…

                หลังจากใช้ชีวิตอยู่บนภูเขาหิมะกับคุณยาย เพียงสองคน สาวน้อยวัยใสถูกตัดขาดกับโลกภายนอก ถูกตีตราว่า “ลูกแม่มด”เธออยากให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างนี้ตลอดไป อยู่กับคุณยายกันสองคน มีความสุขกับการเล่นกับฝูงสัตว์เล็กใหญ่ โดยมีคณะเทพคอยแอบช่วยเหลือ แต่ทุกอย่างไม่มีคำว่า ตลอดไป…หากแต่เทพแห่งโชคชะตาขีดให้เธอต้องดิ้นรน

                คุณยายเพียงคนเดียวได้ถูกเทพแห่งความตายช่วงชิงวิญญาณไปในค่ำคืนหนึ่ง ความตายที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว หากตัวคนเดียวเธอคงไม่รู้จะทำอย่างไร จะทำอะไรได้ แต่เพราะเธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกต่อไป มือขาววางลูบหัว จิตวิญญาณสรรพสิ่ง แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร

                ก่อนหน้าที่เทพแห่งความตายมาเยือน สาวน้อยได้พบกับมัน นามที่มอบแด่ ตัวตนนอกขอบความจริง –อาวาฬ- ไม่ชอบพูด ร่างทรงสี่เหลี่ยมสีขาวและผ้าพันคอสองแฉกยาวสีผืนมหาสมุทร มันหลับใหลใต้หอคอยแต่ต้องตื่นขึ้นมาด้วยเหตุการณ์แผ่นดินไหว ได้พบกับสาวน้อยร่างบาง เธอช่วยพันแผลที่ข้อมือและให้ซุปเห็ดร้อนๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ให้นั้น ให้กับร่างที่มีชีวิตหรือไม่

                ตอบรับความสับสนคือการชี้แนะ จาก –ตัวตนในโลกระหว่างความฝันและการลืมตาตื่น- สิ่งนั้นชี้นิ้วไปทางขอบทวีป เพื่ออะไร เพื่อจะบอกว่า สิ่งที่สาวน้อยควรจะไปและหากอยากจะไป บนเส้นทางที่มีความต้องการของเธอ ซ่อนและวางไว้ “อยากหาคุณพ่อ…ที่ไม่รู้จักก็ไปทางนั้น อยากหาเจ้าชายก็ไปทางนั้นเช่นกัน…”ความฝันน่าอายที่แอบซ้อนไว้ของสาวน้อยวัยใสที่อ่อนต่อโลก หากนั้นทำให้เธอสมหวัง เธอเลือกจะมุ่งหน้าไปตามคำของมัน…ไปพร้อมกับเพื่อนคนแรกผู้ไม่พูดจาแต่ลีลามากท่าหลากหลาย

             หนึ่งสาวน้อยหนึ่งจิตวิญญาณใบ้…คำสาบานและคำสัญญา…หากแต่อาวาฬจะไม่ยอมปล่อยมือนั้นไปอีก… 

            กล่าวถึงลำนำฉากหน้า…

          การพบกันของหนึ่งจิตวิญญาณและสาวน้อยผู้หนึ่ง เรื่องราวของพวกเธอเต็มไปด้วยความเรียบง่ายและแสนธรรมดา คือน้ำชากลิ่นดอกลิลลี่อันส่งกลิ่นความรักอบอวล อันคือเสียงเปียโน ทำนองแห่งท้องทะเล บันทึกการเดินทางและรักอมตะ ดอกเมเปิ้ลแทนคำสัญญา  ดอกโคลเวอร์นั้นแด่ คำสาบาน…อนาคต ข้างหน้าไม่มีวันรู้ เรื่องราวความรักของหัวใจดวงน้อย

          แนะนำตัวละครสำคัญ

          มาลิเวีย หรือ กวางน้อย ผู้ขี้อาย สายน้อยตัวเล็ก พกพาสะดวก ผมยาวสลวยสีเหลืองไหลและสีของดวงตาที่สามารถแปรเปลี่ยนได้ ส่วนมากคือ สีฟ้าของท้องนภายามสนธยา ตกเย็นคือสีฟ้าคราราตรี เป็นคนอ่อนโยน ใจดี รักเด็ก ช่างฝัน และซุ่มซ่ามบางครั้งบางคราว เรียบง่ายราวผ้าขาว เสียงหัวเราะของเธอทำให้ความทุกข์ทั้งปวกมลายหาย รอยยิ้มที่ปลอบประโลมสรรพสิ่ง ทั้งเบาะบางประหนึ่งจะแตกสลาย แต่ว่า เธอก็เข้มแข็ง บอก สู้ๆคอยให้กำลังใจเสมอ    

          ไม่มีชื่อ มาลิเวียจึงเรียก มันว่า อาวาฬ จิตวิญญาณอะไรมิทราบ รู้ว่าเป็นจิตวิญญาณแห่งสรรพสิ่ง ร่างสีขาว มีผ้าพันคอที่แยกเป็นสองแฉกยาว สีของผ้าสามารถเปลี่ยนได้ตามกลิ่นอายของท้องมหาสมุทร ไม่พูดเลย เป็นอะไรที่เงียบๆแต่น่ารำคาญสำหรับบางคน เพราะ อาวาฬจะแสดงท่าทางมากกว่าพูด และท่าทางต่างๆก็พิลึกพิลั่น โบกมือ ยกแขน เหวี่ยงขา กระโดดเป็นกบ เวลาเศร้าก็เข่าทรุดหง่อย เวลาดีใจก็ทำท่าไชโย เหมือนเด็กๆ มีศาสตราวุธมีดสั้นโคลเวอร์สองเล่มเป็นของคู่กาย

 กล่าวว่าด้วยจุดหมาย ของ พวกเธอ

        ...เพราะมิรู้ว่าทางข้างหน้าจะมีอะไร จึงได้แต่ลองเดินไปเพื่อจะหาคำตอบ ทั้งสองตกลงใจกันร่วมเดินทางฝ่าป่าแห่งภูต เดินเรือข้ามท้องสมุด ปีนภูเขาสูงชันอันแสนอันตราย สานสายใยความรู้สึกที่มิอาจอธิบายในใจ แม้ลำบากไปบ้าง กระนั้นเสียงหัวเราะของเธอและท่วงท่าของมันก็ยังเปล่งประกายท่ามกลางทุ้งดอกไม้เสมอ….อย่ายอมแพ้นะ ไม่ว่าเธอจะอยู่ไกลแค่…ชั้นจะอยู่ข้างนี้ ในหัวใจ…เสมอ…

          …เชิญทุกท่าน มาล้อมวงฟังเรื่องราวอัศจรรย์พันธุ์ลึก นางเงือก ลูกจิ้งจอกขาว นกเค้าแมว ฟังความรักอมตะ และหัวเราะขบขัน ขอให้โอกาสข้าได้เล่าถึง เรื่องราวนี้ด้วยเถิด รับรองว่าทุกท่านจะไม่ผิดหวัง…

          ร่างขาวในชุดคลุมพ่อมดค้อมตัวให้เกียรติผู้สัญจร มาฟังๆมาอ่านๆและแล้วความฝันพวกท่านจะเป็นจริง…

ครานั้นของ จิตวิญญาณที่ได้แต่มอง ผู้ที่รัก….

…(ไม่ยอมหรอก…ชั้น…ชั้นจะไม่ยอมเสียเธอไปอีกเด็ดขาด!!!!) จิตวิญญาณขาวกู่ร้องสุดเสียงตะโกนดังกึกก้องไปทั่วปฐมภพ ต่อหน้าสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ มือขาวกุมหาศาสตราวุธ “ไม่รู้” ชูขึ้นสู่ฟากฟ้าพลางเอ่ยคำสัญญาที่ ขอร้องต่อคำสาบานนั้นอีกครั้ง

          “!!!!!!!!!”

                                                                    คำเล่าขานส่วนหนึ่งของ “ตำนานรัก” ของ ไม่รู้

หากอยากให้มีบรรยากาศลองเปิด ดนตรีประกอบดูนะเจ้าค่ะ(ถึงเรื่องจะยังไม่ยิ่งใหญ่สมกับเพลงประกอบ แหะๆ)

อัพเดต ภาพประกอบนิยาย!!!โดย นักวาดผู้ช่วย เซ็นเองจ้า >-</(วาดได้ แย่มาก...//กลิ้งๆ)